Όσο πιο πολύ πλησιάζουμε προς τις γιορτές των Χριστουγέννων, τόσο περισσότερο μας πιάνει η ανάγκη για προσφορά προς τον συνάνθρωπο. Πρόσκαιρο, θα μου πεις, αλλά ποτέ δεν είναι αργά για να συνειδητοποιήσει κανείς πόσο χρήσιμο είναι να λειτουργεί εθελοντικά και με αγάπη προς τον πλησίον του. Θα μου πεις, αγαπημένε μου αναγνώστη, αυτό είτε το νιώθεις συνεχώς, είτε το κάνεις στην τελική λόγω τύψεων ή για να εξιλεωθείς για κάτι που πιστεύεις ότι έχεις σφάλει. Η αλήθεια είναι πως όλοι μας, για να νιώθουμε 100% πλήρης, βάζουμε καθημερινά στόχους.
Άλλοτε μικρούς, άλλοτε πιο μεγάλους. Για παράδειγμα να σταματήσουμε να τρώμε γλυκά, να κάνουμε ένα ταξίδι ζωής, να βρούμε περισσότερο χρόνο για τον εαυτό μας, να κάνουμε οικονομία. Εντάξει, δε λέω καλά και τα υλικά αγαθά, καλές και οι προσωπικές απολαύσεις, αλλά πες μου, σε κάνουν όλα αυτά να νιώθεις ολοκληρωμένος, όσο θα σε κάνει να νιώσεις κάτι που θα προσφέρεις; Νομίζω ότι δεν θα πάρει ποτέ κανείς μεγαλύτερη ικανοποίηση από το να προσφέρει σε κάποιον που το έχει ανάγκη. Και θα το κάνει, όχι επειδή πρέπει, αλλά επειδή το ένιωσε. Δεν ξέρω στα σχολεία, εκτός από θρησκευτικά ή μαθηματικά, αν στα παιδιά μαθαίνουν έννοιες όπως είναι ο αλτρουισμός, που αν μη τι άλλο είναι μια ανθρώπινη αρετή που όλοι θα έπρεπε να έχουν. Οι παλιότεροι ήταν αυτής της φιλοσοφίας.
Πως όταν δίνεις, δεν φτωχαίνεις, αντιθέτως πλουτίζεις. Και νομίζω ότι έτσι είναι. Προφανώς αν βοηθήσεις έναν ηλικιωμένο που ξέρεις ότι έχει ανάγκη ή ένα παιδάκι μιας οικογένειας στη γειτονιά, δεν θα σου έρθουν χρήματα με τη σέσουλα πίσω. Όμως σκέψου με πόση αγάπη και αγαλλίαση θα πλημμυρίσει η ψυχή σου, όταν γυρνώντας στο σπίτι θα ξέρεις πως έκανες έναν άνθρωπο, έστω προσωρινά, ευτυχισμένο. Είναι μεγάλη υπόθεση το να προσφέρεις. Από μια οργάνωση που πιστεύεις στο κοινωνικό της έργο, μέχρι το οτιδήποτε νομίζεις πως χρειάζεται τη συμβολή σου. Και δεν σου μιλάω μόνο για οικονομική ενίσχυση. Πολλές φορές ξέρεις είναι το τελευταίο που χρειάζεται κάποιος ή κάτι για να βοηθηθεί.
Η ηθική υποστήριξη, ένα «χέρι» βοήθειας, μια καλή κουβέντα, λίγα τρόφιμα, μια επίσκεψη, ένα πιάτο φαγητό, είναι τρόποι για να μπορείς να δείξεις την αλληλεγγύη σου, ειδικά τις δύσκολες ημέρες που διανύουμε. Θυμώνω καμιά φορά, όταν μου συμβεί κάτι και το πάρω κατάκαρδα και σκέφτομαι πόσοι συνάνθρωποι μου έχουν τρισχειρότερα πράγματα να τους απασχολούν. Ο καθένας θα μου πεις θα κοιτάξει και τα δικά του, ναι αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν θα κοιτάξεις και πιο πέρα από τη μύτη σου. Ας δούμε λοιπόν πως μπορούμε να πολεμήσουμε και εμείς για ένα καλύτερο κοινό καλό και ξέρεις κάτι; Είμαι σίγουρη ότι στο τέλος ο αγώνας αυτός θα μας ανταμείψει.
