Ναι, ξέρω. Είμαι εγώ που παρακαλούσα να έρθει ο χειμώνας, γιατί δεν άντεχα τις ζέστες του καλοκαιριού. Μόνο που τώρα που ήρθε και νομίζω ότι με πάει να με πιάσει μια μελαγχολία που αντιλαμβάνομαι ότι τις περισσότερες μέρες της εβδομάδας θα είμαι αναγκασμένη να κάθομαι σπίτι, γιατί που να τρέχεις τώρα, έχει και κρύο έξω κι άλλα τέτοια. Θα μου πεις ο χειμώνας τα έχει αυτά. Έχει τα καλά, έχει και τα άσχημα του. Έχει τα κρύα του, αλλά έχει και τα ωραία του φαγητά για να μας ζεσταίνουν.
Έχει τις βροχές του, αλλά έχει και την μυρωδιά του βρεγμένου χώματος που είναι τόσο όμορφη. Έχει τα χιόνια του, αλλά έχει και τις ατελείωτες ώρες παιχνιδιού με τα παιδιά φτιάχνοντας χιονάνθρωπους. Έχει το κρύο στο σπίτι, γιατί δεν σε παίρνει να βάλεις πετρέλαιο, αλλά έχει και το κρασάκι που μπορεί να ζεστάνει το μέσα σου. Έχει το κλείσιμο στο σπίτι, αλλά και την ευκαιρία να μαζευτείς με τους φίλους σου και να περάσεις όμορφα. Ο Νοέμβρης, λόγω και της διπλής γιορτής μου, είναι ο μήνας μου. Τον αγαπώ. Μπορεί να είναι ο μήνας που κάθε χρόνο με κάνει μεγαλύτερη, αλλά είναι κι αυτός που μας χωρίζει από τα Χριστούγεννα, άλλη αγαπημένη εποχή.
Εποχή που συνήθως κάνουμε τους απολογισμούς μας, σχεδιάζουμε, ονειρευόμαστε τι μπορεί να μας φέρει η νέα χρονιά. Αν με ρωτάς, εγώ έχω ξεκινήσει από τώρα τον σχεδιασμό, γιατί ως γνωστόν των φρονίμων τα παιδιά, πριν πεινάσουν μαγειρεύουν. Συζητώντας με φίλους για το τι προσδοκούν οι ίδιοι για αυτούς τους τελευταίους μήνες του χρόνου, άλλοι μου είπαν ότι θα ήθελαν να έχουν περισσότερο χρόνο να περνάνε με δικούς τους ανθρώπους, άλλοι να κάνουν κάποιο ταξίδι, άλλοι να ερωτευτούν. Φυσιολογικά πράγματα δηλαδή. Για να σου είμαι ειλικρινής, στο μικρό αυτό γκάλοπ που κατάφερα να κάνω στους ανθρώπους με τους οποίους συναναστρέφομαι καθημερινά, δεν βρήκα ούτε έναν που να μου πει «δεν θέλω τίποτα, είμαι ευτυχισμένος κι έτσι». Κι αυτό φυσιολογικό, γιατί πάντα κάτι θα μας λείπει, πάντα κάτι θα θέλουμε.
Ρώτησα και τον εαυτό μου. Και πραγματικά εντυπωσιάστηκα με την απάντηση μου. Δεν ήθελα ούτε χρόνο, ούτε χρήμα, ούτε κάτι υλικό. Βλέποντας όλα αυτά που γίνονται γύρω μου, τοπικά, πανελλαδικά, παγκόσμια, με τόσα να συμβαίνουν και να μας επηρεάζουν, εκείνο που θα ζητούσα από σήμερα και πέρα είναι λίγη ηρεμία ρε παιδιά. Να ησυχάσει το μέσα μας, έστω και για λίγο. Να δούμε τα πράγματα με μια άλλη ματιά, να πάρουμε δύναμη για να συνεχίσουμε. Λίγη ηρεμία. Σσσς…
