Ο «Βαφτιστικός» παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στις 18 Ιουλίου του 1918 σημειώνοντας τεράστια επιτυχία, ενώ λέγεται ότι γράφτηκε σε διάστημα 40 ημερών. Χωρίς αμφιβολία θεωρείται το δημοφιλέστερο έργο του Θεόφραστου Σακελλαρίδη και μία από τις καλύτερες ελληνικές οπερέτες. Γράφτηκε σε μία στιγμή αισιοδοξίας και ελπίδας για την Ελλάδα. Η εκπλήρωση της Μεγάλης Ιδέας φαινόταν εφικτή, η επέκταση των συνόρων ήταν γεγονός, οι γυναίκες έβρισκαν τη θέση τους στην ελληνική κοινωνία, η Αθήνα έμοιαζε να γίνεται σιγά-σιγά μια γοητευτική πόλη που σε λίγο λες και θα μπορούσε να σταθεί δίπλα στις πιο όμορφες πρωτεύουσες της Ευρώπης. Το αεράκι της Belle Epoque φυσούσε και ξεσήκωνε τα μυαλά και τις διαθέσεις του κόσμου, που ήλπιζε ότι σύντομα όλα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν.
Αυτό το έργο επέλεξε να παρουσιάσει η Βολιώτικη Χορωδία με την συμμετοχή σημαντικών καλλιτεχνών του τόπου μας, ελπίζοντας ότι θα εμποτίσει με λίγη από την δροσιά και την χαρά του τους θεατές, που τόση ανάγκη έχουν από ενέσεις αισιοδοξίας. Στο Θέατρο της Παλαιάς Ηλεκτρικής Εταιρείας στις 2, 3 & 4 Μαρτίου 2016, ώρα 9:00 μ.μ.
οι καλεσμένοι του ζεύγους Ζαχαρούλη (Βολιώτικη Χορωδία) και μία κομπανία τσιγγάνων (Βάσω Τηλιοπούλου με την Σχολή Χορού Chorus Line) πλέκουν μια διασκεδαστική φάρσα «εξαπατήσεων», ερωτικών διαθέσεων, παρεξηγήσεων και αποκαλύψεων, διανθισμένη με χορούς και πολλά τραγούδια. Σκηνοθετεί ο Ευάγγελος Κακάλιας, στο πιάνο συνοδεύει η Νεκταρία Παπαδημητρίου, την μουσική διεύθυνση και διδασκαλία της Χορωδίας έχει η μαέστρος Στάσα Τζάλλα. Μερικές από τις πολύ γνωστές μελωδίες του έργου είναι τα «Συ μου πήρες», «Τίκι-Τακ» («Η καρδιά μου πονεί για σας»), «Τον καιρό εκείνο τον παλιό», «Στ’ άγριο το δάσος» κ.ά. Το εμβατήριο «Ψηλά στο μέτωπο»» τραγουδήθηκε πολύ και από τους στρατιώτες του ’40.
Θεόφραστος Σακελλαρίδης
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 7 Σεπτεμβρίου 1883 (ή 1882). Έφυγε από τη ζωή πικραμένος και πάμπτωχος στις 2 Ιανουαρίου 1950. Στα τέλη της ζωής του υποχρεωνόταν να παίζει πιάνο σε λαϊκά θέατρα και αναψυκτήρια για να εξασφαλίζει τον επιούσιο.
Στα 1903, έγραψε την πρώτη του όπερα «Ο Υμέναιος». Από το 1907 έως το 1913, διασκεύαζε ξένη μουσική για τις επιθεωρήσεις «Τα Παναθήναια».
Μεγάλη επιτυχία γνώρισε η όπερα «Περουζέ» του 1911. Από το συγκεκριμένο έργο προέρχεται η γνωστή άρια «Νεράιδα του γιαλού» (που τραγουδιέται από την Βολιώτικη Χορωδία, με σολίστ την Γεωργία Κατσαδήμα).
Το 1908 γράφει την πρώτη ελληνική οπερέτα, το «Σία κι αράξαμε». Από τότε ως τον θάνατό του γράφει γύρω στις 80 οπερέτες (ή και μουσικές κωμωδίες) κυρίως τρίπρακτες, πολλές σε δικό του λιμπρέτο, μουσική για επιθεωρήσεις, δημοτικοφανή πατριωτικά τραγούδια. Συνολικά συνέθεσε γύρω στα 103 έργα, μαζί με τις οπερέτες.
Οπερέτα
Η Οπερέτα είναι ένα διεθνές θεατρικό είδος όπερας σε μικρότερη, απλούστερη και ελαφριά απόδοση, με περισσότερο κωμικό χαρακτήρα, της οποίας ένα μεγάλο μέρος είναι πρόζα. Πρωτοεμφανίσθηκε στην Γαλλία και συνεχίστηκε στην Αυστρία όπου αναδείχθηκε ιδιαίτερα από τον Γιόχαν Στράους τον νεότερο.
Με την οπερέτα ασχολήθηκαν περίπου 40 Έλληνες συνθέτες και δημιουργοί, με σημαντικότερους τους Θεόφραστο Σακελλαρίδη και Νίκο Χατζηαποστόλου («Οι Απάχηδες των Αθηνών»). Μεταξύ των ετών 1910-1940 ανεβάστηκαν περί τις 1000 οπερέτες όλων αυτών των συνθετών.
Η εύθυμη μουσική, το κωμικό στοιχείο και οι χορευτικοί ρυθμοί του συρμού της εποχής, όπως το βαλς ή το καν-καν, είναι τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την οπερέτα και που την κατέστησαν γρήγορα δημοφιλές είδος, το οποίο δεν απευθυνόταν στην ελίτ, αλλά ευρύτερα σε μια μεγάλη μερίδα κοινού. Η οπερέτα υπήρξε μέρος της ψυχαγωγίας του ελληνικού κοινού, ειδικά στις κρίσιμες περιόδους της ιστορίας μας, αφού αποτελούσε θέαμα χαρούμενο, αισιόδοξο, κωμικό και φαντασμαγορικό, το οποίο είχε τη δύναμη να εμψυχώσει αλλά και να διασκεδάσει ταυτόχρονα.
Η Βολιώτικη Χορωδία πιστεύει ότι και σήμερα ζούμε μια κρίσιμη περίοδο της ελληνικής μας ιστορίας.
