Μου τηλεφώνησε φίλος, με τον οποίο είχαμε καιρό να μιλήσουμε, κι όταν με ρώτησε τι κάνω του απάντησα ένα ξερό «καλά». Μέχρι την στιγμή που πήγα στο σπίτι, κι όταν ηρέμησα από τη ζαλούρα μιας ολόκληρης μέρας, κάθισα και σκέφτηκα ότι λάθος απάντηση του είχα δώσει. Δεν ήμουν απλώς καλά, ήμουν μια χαρά. Απλά συνηθίσαμε να λέμε «καλά» για να τελειώνουμε γρήγορα μια συζήτηση, γιατί μπορεί όντως να είναι και αλήθεια, αλλά γιατί ίσως πίσω από αυτή τη λέξη κρύβουμε όλα μας τα προβλήματα. Η αλήθεια είναι ότι όσο έχουμε ακόμη μια δουλειά, ένα σπίτι, μια οικογένεια και φίλους πρέπει να θεωρούμαστε ευτυχισμένοι. Σου φαίνεται κάπως αυτή η διαπίστωση;
Αν κοιτάξεις γύρω σου, το τι προβλήματα αντιμετωπίζει ο κόσμος, νομίζω ότι θα μου δώσεις δίκιο. Δεν είμαστε απλά καλά, είμαστε τυχεροί, που μπορούμε σε έναν κόσμο γεμάτο σκότος να ονειρευόμαστε ακόμη. Θα μου πεις, αγαπημένε μου αναγνώστη, πως καμιά φορά δεν είναι δική μας επιλογή να μιζεριάζουμε, οι καταστάσεις τα φέρνουν έτσι που συνεχώς γκρινιάζουμε με το παραμικρό. Νομίζω όμως ότι και πάλι υπεκφυγή είναι αυτή η δικαιολογία. Φοβόμαστε να πούμε ότι απλά συμβιβαστήκαμε. Στη ρουτίνα, στην καθημερινότητα, στη χυδαιότητα, ακόμη και σε αυτά που δεν μας αρέσουν. Δεν αντιδράμε. Μη τυχόν και κάποιος μας πει το οτιδήποτε, μήπως έχει την παραμικρή επίπτωση στην ζωή μας.
Σκέψου κάτι απλό. Το πρόγραμμα της καθημερινότητας σου. Επιλέγεις να κάνεις κάθε μέρα κι από κάτι διαφορετικό; Όχι. Ακόμη και διαδρομή που πηγαίνεις στη δουλειά σου δεν αλλάζεις. Χρόνια τώρα το ίδιο δρομολόγιο. Μη τύχει και κάνεις κάτι διαφορετικό, κάτι κατακριτέο, μήπως και χαλάσει η ομαλή ροή της ζωής σου, που ανάθεμα κι αν εσύ την έχεις επιλέξει. Λέμε στις μεταξύ μας συζητήσεις ότι τα χρόνια φεύγουν χωρίς να τα καταλάβουμε. Το θέμα μας αυτό είναι ή ότι απλά αφήνουμε τις μέρες μας να περνούν χωρίς να κάνουμε κάτι ουσιαστικό για να τις απολαύσουμε; Έχουμε σταματήσει να ζούμε κι απλά επιβιώνουμε. Και το δεύτερο, το παλεύουμε κιόλας. Κάθε φορά που νιώθουμε να βαλτώνουμε, λέμε ότι θα κάνουμε κάτι ν’ αλλάξουμε. Μακάρι να το έχουν καταφέρει οι μισοί από όσοι το έχουν πει.
Για τους υπόλοιπους, νομίζω ότι στο μυαλό και στο χέρι μας είναι να προσπαθήσουμε ν’ αλλάξουμε ότι δεν μας αρέσει. Να ζήσουμε επί της ουσίας βρε αδελφέ, να ευχαριστηθούμε πράγματα, να πέφτουμε για ύπνο ικανοποιημένοι. Α, και την επόμενη φορά που κάποιος θα σε πάρει τηλέφωνο, αγαπημένε μου, και σε ρωτήσει τι κάνεις, εύχομαι να του πεις «ζω με όλη μου την καρδιά». Θα καταλάβει ότι είσαι κάτι παραπάνω από καλά.
