Μπορεί ο Σεπτέμβριος να είναι εδώ, που υποτίθεται σημαίνει το τέλος του καλοκαιριού, αλλά μόνο έτσι νομίζω πως δεν είναι τα πράγματα. Άλλωστε πολλοί θεωρούν ότι τις καλύτερες και πιο ήρεμες διακοπές τώρα μπορεί να τις κάνει κάποιος. Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι λίγοι εκείνοι που θα τους δεις να ετοιμάζουν αυτή την περίοδο τις βαλίτσες τους προς κάποιο προορισμό.
Στο Βόλο τουλάχιστον βλέπω τουρίστες. Ξεκινά μια όμορφη εποχή. Ίσως από τις αγαπημένες μου. Που οι μέρες ακόμη είναι γεμάτες από φως, που οι νύχτες είναι μεγάλες, που ενώ υποτίθεται πρέπει να μπεις σε άλλη διάθεση, αυτή της οργάνωσης για τον χειμώνα, δεν σου πάει η καρδιά και όλο και για ένα μπάνιο θα πας, όλο και για ένα ποτό. Είναι η εποχή που ακόμη δεν σε έχει πιάσει η κατάθλιψη του χειμώνα, που ξυπνάς ακόμη ευδιάθετος, ακόμη κι αν οι ώρες που κοιμήθηκες δεν σου έφτασαν για να ξεκουραστείς.
Κι ευτυχώς να λέμε που αν και το καλοκαίρι τυπικά έχει τελειώσει, οι άδειες έχουν «φαγωθεί» και τα κεφάλια αργά ή γρήγορα θα μπουν μέσα, βλέπω ότι δεν μας έχει πάρει από κάτω κι εξακολουθούμε να λειτουργούμε με διάθεση καλοκαιρινή. Το βλέπεις στον κόσμο που κυκλοφορεί, στα ζευγάρια που μοιράζονται ακόμα παγωτά, στα ποτήρια με τσίπουρο που τσουγκρίζουν οι φίλοι μεταξύ τους, στα πολιτιστικά δρώμενα που εξακολουθούν να μας ψυχαγωγούν.
Σε μια βόλτα στο πάρκο του Αγίου Κωνσταντίνου βλέπω ένα ζευγάρι αγκαλιασμένο να κοιτάζει προς την θάλασσα. Σκέφτομαι τι όνειρα να κάνουν, τι να συζητούν, αν τους ενδιαφέρει τι γίνεται στον κόσμο γύρω τους ή απλά ζούνε τη στιγμή. Νομίζω ότι το τελευταίο τους συνέβαινε και μακάρι κάποια στιγμή όλοι μας να μπορούσαμε, αγαπημένε μου, να βγούμε από το καλούπι της σοβαροφάνειας και να ζήσουμε σαν να ήταν η τελευταία μας ημέρα. Σαν παιδιά. Θα μου πεις, πολύ ρομαντικό για να μπορεί να είναι αληθινό. Δεν είναι όμως κι ακατόρθωτο, αν το σκεφτείς. Εντάξει με τα προβλήματα, τις οικονομικές δυσχέρειες, όλα όσα μπορεί να αντιμετωπίζουμε στην καθημερινότητα.
Αλλά πες μου, μπροστά στο μεγαλείο της θάλασσας, αν κάνεις μια βόλτα στην παραλία, δεν μπορείς να αφήσεις τον εαυτό σου ελεύθερο να ταξιδέψει; Τα προβλήματα εκεί θα είναι κι αύριο, ίσως και μεθαύριο. Η στιγμή σου όμως, με τον εαυτό σου, την οικογένεια σου, τους φίλους σου είναι τώρα. Κανείς δεν σου υπόσχεται ότι θα είναι κι αύριο. Ας κρατήσουμε λοιπόν όσο μπορούμε μέσα μας το καλοκαίρι και την ξεγνοιασιά που αυτό φέρνει μαζί του. Τουλάχιστον ας προσπαθήσουμε, τι λες;
