Πάει κι αυτό, το ζήσαμε! Ευρωεκλογές 2024, 5 χρόνια μετά τις προηγούμενες ή «κάθε πέρ’σι και καλύτερα». Η δια της αποχής απόλυτη απαξίωση, κι όμως άκουσα τον επίτροπο κ. Σχοινά να λέει ότι το βασικό πρόβλημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι το αν θα εκλεγεί πρόεδρος ξανά η κυρία Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν! Μια χαρά μαγαζάκι έχουν στήσει τα καλά παιδιά στις Βρυξέλλες, κι ο πρωθυπουργός μας έστειλε επιστολή ζητώντας δήθεν να τιθασεύσουν τους αχαλίνωτους κερδοσκόπους των πολυεθνικών εταιρειών, που είναι οι ίδιοι! Και στην Ελλάδα ο νέο-φασισμός επελαύνει ασυγκράτητος, παρέα με νικητήριες θρησκοληψίες και «λογικά» μορφώματα ναρκισσισμού και μίσους.
Ποιος ξέρει, άραγε, τι μας επιφυλάσσει το μέλλον.
Θέμα των τελευταίων ημερών η θριαμβευτική επανένταξη των υδάτων της πηγής «Καλιακούδα» στο δίκτυο ύδρευσης του Βόλου, δηλαδή στο δίκτυο της Δημοτικής Επιχείρησης Ύδρευσης & Αποχέτευσης Μείζονος Βόλου – ΔΕΥΑΜΒ. Οι εγκαταστάσεις για την υδρομάστευση της πηγής και την μεταφορά του νερού είχαν υποστεί σοβαρή βλάβη από τις πλημμύρες του Σεπτεμβρίου, βλάβη η οποία χρειάστηκε περίπου εννέα μήνες για να διορθωθεί. Ως εδώ καλά και μπράβο για την αποκατάσταση. Όμως επειδή από κάποιους δόθηκε η εντύπωση ότι η υδροδότηση από την πηγή «Καλιακούδα» ήταν (ακόμη ένα…) «μεγάλο» έργο της τωρινής δημοτικής αρχής, η στήλη έκανε μια μικρή έρευνα ιστορικού χαρακτήρα σχετικά με την χρήση των υδάτων αυτής της πηγής με βασική γνωστική πηγή την έκδοση της ίδιας της ΔΕΥΑΜΒ το 1996, επί Δημαρχίας Δ.Πιτσιώρη, «Η Ύδρευση στην περιοχή του Βόλου. Ιστορικές αναφορές και σύγχρονη πραγματικότητα». Και έμαθε, συνοπτικά, τα εξής:
Οι πηγές της Καλιακούδας και η ομώνυμη ρεματιά, που έχει και την προσωνυμία Ξεριάς ή Ξηριάς, ξεκινάνε από την ψηλότερη κορυφή του Πηλίου, τον Πουριανό Σταυρό (1624 μ.) και το Κοτρώνι (1550 μ.) και διασχίζουν το βορειο-δυτικό Πήλιο, πίσω από την Μακρινίτσα, πριν φτάσουν στο πεδινό τμήμα και γίνουν ο χείμαρρος Ξηριάς που ξέρουμε, στα δυτικά του Πολεοδομικού Συγκροτήματος, ο οποίος εκβάλλει στην Μπουρμπουλήθρα και δέχεται εκτός του νερού της ρεματιάς και τα νερά από την λίμνη Κάρλα, μέσω της σήραγγας, που υπάρχει από το 1959 (μπορεί και 1961).
Μετά την απελευθέρωση του Βόλου, ήδη το 1890 γίνεται η πρώτη αναφορά στην ανάγκη αξιοποίησης των πηγών που υπάρχουν στο Πήλιο ώστε να έχει καθαρό νερό ο Βόλος. Το καλοκαίρι του 1928 ο Δήμαρχος Βόλου Σπύρος Σπυρίδης και ο Μηχανικός του Δήμου Γεώργιος Κοντοστάνος, που αργότερα έγινε και Δήμαρχος Βόλου, ανακίνησαν το ζήτημα της υδροδότησης και τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους πήγε ο Κοντοστάνος, μετά από διαδρομή τρεισήμισι ωρών με μουλάρι, στις πηγές της Καλιακούδας. Μετά από αυτό έγιναν μετρήσεις, υδρολογική μελέτη, ζητήθηκε η απαλλοτρίωση της περιοχής, υπήρξαν μεγάλες αντιδράσεις των κατοίκων της Μακρινίτσας, μελετήθηκε σήραγγα μεταφοράς του νερού και συναφή υδροηλεκτρικά έργα, προκηρύχτηκε ανάθεση του έργου και της εκμετάλλευσης σε ιδιωτική εταιρεία, όλα σταμάτησαν με την δικτατορία του Μεταξά και τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το όλον θέμα επανήλθε τον Μάιο του 1967, επί Δημαρχίας του διορισμένου Γεωργίου Σάρου και στις 9 Δεκεμβρίου 1969 ανατέθηκε η κατασκευή οδού από την Κουκουράβα στις πηγές, μήκους 11,5 χλμ., κατασκευή που διήρκεσε μέχρι τα τέλη του 1973. Τότε ανατέθηκε και η κατασκευή του αγωγού μεταφοράς, μήκους 14 χλμ. ενώ το 1975 ανατέθηκε το έργο υδρομάστευσης των πηγών. Τα δύο έργα περατώθηκαν και εγκαινιάστηκαν από τον Δήμαρχο Θεόδωρο Κλαψόπουλο τον Ιούλιο του 1977 και από τότε τα νερά των πηγών της Καλιακούδας δεν σταμάτησαν να υδροδοτούν τον Βόλο. Αν δεν κάνω λάθος ετούτη, τον Σεπτέμβριο 2023, είναι η πρώτη φορά που υπήρξε τόσο μεγάλη ζημιά και τόσο μεγάλη διακοπή υδροδότησης.
Αυτά τα ενδιαφέροντα. Στο μεταξύ ακόμη δεν υπάρχουν αποτελέσματα σχετικά με την μόλυνση των υδάτων σε Στεφανοβίκειο και Ριζόμυλο. Αναμένονται. Τα λύματα της Κάρλας συνεχίζουν να έρχονται και οι άνθρωποι στον Βόλο παραμένουν επιφυλακτικοί. Οι μπλε και άσπρες διαγραμμίσεις για την στάθμευση συνεχίζονται, το Σύστημα δεν δουλεύει ακόμα. Τα ενοικιαζόμενα ποδήλατα δεν έχουν εμφανιστεί, μάλλον βρίσκονται ακόμη μέσα στην λάσπη κάποιων υπογείων. Στα υπόλοιπα εργάκια καμία πρόοδος δεν συντελέστηκε, μόνο κάποιες τομές για λόγους ύδρευσης στην Ερμού είδαμε. Το parking Φιλελλήνων-Δημητριάδος επιτρέπει ελεύθερη στάθμευση, χωρίς αντίτιμο, δεν ξέρω γιατί. Θα τα ξαναπούμε, γεια σας.
Στην φωτογραφία ο Μηχανικός Γεώργιος Κοντοστάνος και εργάτες στις πηγές της Καλιακούδας τον Αύγουστο 1932, σε υψόμετρο 815 μ. Η φωτογραφία είναι του Κώστα Ζημέρη, ο οποίος, προφανώς, ήταν μέλος της ομάδας που είχε φτάσει ως την πηγή. Κοσμεί το εξώφυλλο του βιβλίου που αναφέρθηκε πιο πάνω. Εδώ είναι ακριβές αντίγραφο από ανάρτηση στην σελίδα του facebook «Η Μαγνησία στο Πέρασμα του Χρόνου».
