Παρά, το γεγονός, ότι η χώρα μας έχει αφήσει πίσω της εδώ και λίγο χρονικό διάστημα την λεγόμενη, «μνημονιακή εποχή», διαπιστώνουμε πως και η νέα περίοδος που διανοίγεται μπροστά μας, χαρακτηρίζεται από παρόμοιες συνθήκες. Η γεωπολιτική ρευστότητα, που όπως φαίνεται θα συνεχιστεί για αρκετό καιρό, η οικονομική αβεβαιότητα που εντείνεται από τον εμπορικό πόλεμο των ισχυρών του πλανήτη και η κλιματική αλλαγή μεταξύ άλλων, συνθέτουν ένα ταραχώδες περιβάλλον που η χώρα και ο ΣΥΡΙΖΑ καλούνται να διαχειριστούν και να δώσουν λύσεις με γνώμονα τα συμφέροντα της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας.
Παράλληλα, στο εσωτερικό της Ελλάδας, η κλιμακούμενη επίθεση από το χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα του χθες, δημιουργεί ακόμη ένα μέτωπο που ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνηση επιβάλλεται να αντιμετωπίσουν με ψυχραιμία και αποφασιστικότητα. Απέχοντας, πλέον, λιγότερο από ένα χρόνο από την ημερομηνία διεξαγωγής των εθνικών εκλογών, και μεσολαβώντας οι εκλογικές μάχες για την αυτοδιοίκηση αλλά και για την επόμενη μέρα στην Ευρώπη, οφείλουμε να ανασυγκροτήσουμε τις δυνάμεις μας στο πλαίσιο και του σκηνικού που θα διαμορφώσει η απλή αναλογική.
Η πολιτική κρίση που χαρακτηρίζει το σύνολο της ΕΕ, είναι αποτέλεσμα δύο εξωγενών αιτιών. Η έλλειψη αλληλεγγύης, που επέδειξε η Ένωση στην οικονομική και στην μεταναστευτική κρίση, ανέδειξε το πρόβλημα συνοχής της.
Το πρόβλημα όμως είναι βαθύτερο και παγκόσμιο. Το χάσμα πλουσίων και φτωχών διευρύνεται ενώ ταυτοχρόνως η ψηφιακή εποχή έρχεται για να μετασχηματίσει δομές, αντιλήψεις και συμπεριφορές αιώνων.
H PwC εκτιμά ότι τα robot μπορούν να αντικαταστήσουν 40% των δουλειών στις ΗΠΑ μέχρι το 2030. Επιπλέον, το παρασιτικό χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με το παραγωγικό. Ο πολιτικός χώρος επαναδομείται καθώς οι αντιθέσεις διαπερνούν όλους τους πολιτικούς σχηματισμούς.
Η ακροδεξιά, επιδεικνύει μεγαλύτερη ευελιξία και προσαρμογή στο νέο περιβάλλον καθώς στην ατζέντα της για τους μετανάστες έχει εντάξει και την ρητορική απέναντι στην παγκοσμιοποίηση. Ο απομονωτισμός έχει καταστεί η κυρίαρχη λογική τους στην πολιτική και στην οικονομία. Τα συνθήματα τους καθώς εδράζονται στην άρνηση είναι απλοϊκά, λαϊκίστικα, ευκολονόητα και άρα δημοφιλή.
Στην Ευρώπη προστίθεται και η αντίθεση στην γραφειοκρατία των Βρυξελλών, όπου στο θυμικό των ανθρώπων ταυτίζεται με τις μεσαιωνικές μοναρχίες, στα περίκλειστα και απομονωμένα παλάτια, μακριά από τα άγχη και τα προβλήματα του λαού.
Οι ακροδεξιές φωνές, έχουν σε μεγάλο βαθμό καθορίσει την πολιτική ατζέντα των επικείμενων εκλογών. Το να επικαλούμαστε τον φόβο της ακροδεξιάς, θα έχει την ίδια επιτυχία με την επίκληση των εργατικών συνδικάτων, στο φόβο του νεοφιλελευθερισμού. Θα καταντήσει βαρετό και γραφικό. Η μόνη ορθή απάντηση απέναντι στον φασισμό είναι η δημοκρατία.
Ο μόνος και αναγκαίος δρόμος, είναι οι βαθιές μεταρρυθμίσεις προς τον δρόμο της άμεσης δημοκρατίας. Τα διορισμένα όργανα πρέπει να ελαχιστοποιούνται σταδιακά όπως και οι εκλογές οργάνων και προέδρων από σώματα αιρετών. Ο πρόεδρος της Κομισιόν, καθώς και οι Επίτροποι πρέπει να ζητήσουν την εκλογή τους από τους Ευρωπαίους πολίτες. Η συμμετοχή και η διαβούλευση των Ευρωπαίων δεν μπορεί να περιορίζεται μόνο στα της θερινής ώρας, αλλά να παίζει καθοριστικό ρόλο στο ποιος καλείται να διαχειριστεί την Ευρωπαϊκή πολιτική. Δημοψηφίσματα, πρέπει σιγά σιγά να αντικαθιστούν τις ψηφοφορίες στο Ευρωκοινοβούλιο που μας επηρεάζουν όλους αλλά δεν παρακολουθεί κανείς.
Η εποχή της κρίσης, απέδειξε πως η δομή, η μορφή και η λειτουργία των κομμάτων που κυριάρχησαν ιδιαίτερα την περίοδο της μεταπολίτευσης, έχουν εξαντλήσει την ιστορική τους αποστολή. Περνώντας, σταδιακά, σε ένα κόσμο και μια οικονομία, με όλο και περισσότερο δικτυακή και οριζόντια διάρθρωση, είναι ανάγκη να αναβαθμίσουμε και εμείς τη λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ. Αξιοποιώντας τις δυνατότητες της τεχνολογίας αλλά και εμβαθύνοντας στη λογική και στις πρακτικές της αμεσοδημοκρατίας σε όλα τα επίπεδα λειτουργίας μας, μπορούμε να δώσουμε απάντηση σε ένα από τα κυρίαρχα ζητήματα που απασχολούν το χώρο μας, όπως αυτό της αντιστοίχησης της εκλογικής μας επιρροής με την ιδεολογική μας αποδοχή.
Οφείλουμε, να τολμήσουμε και να αποτελέσουμε πρότυπο αμεσοδημοκρατίας στην ψηφιακή εποχή. Εσωτερικά δημοψηφίσματα πρέπει να αποτελούν το εργαλείο επιλογής υποψηφίων και πολιτικών σε τοπικό, περιφερειακό και εθνικό επίπεδο. Οι συνεδριάσεις και οι συνελεύσεις πρέπει να είναι προσβάσιμες ψηφιακά σε ένα ενεργό μητρώο μελών. Επιπλέον, η ψηφιακή πολιτική αλληλεπίδραση θα συντελέσει στην ενεργοποίηση του νεότερού και δυναμικότερού κομματιού της κοινωνίας. Η δημιουργία συνθηκών διαλόγου, με τα ενεργά τμήματα της κοινωνίας και τις υγιείς δυνάμεις του κόσμου της παραγωγής, θα δημιουργήσουν μια πιο ανθεκτική πολιτική δομή που πρέπει να αποτελέσει σε γενικές γραμμές και ένα ζωντανό παράδειγμα, για το πώς θα πρέπει να θεσμιστεί η επόμενη μέρα για τη χώρα.
Αντιλαμβανόμενοι, πως, βασικό πλεονέκτημα του ΣΥΡΙΖΑ είναι η πληθώρα των ιδεών που συνθέτουν την ύπαρξη του και ταυτόχρονα η δυνατότητα δημιουργικού και ουσιαστικού διαλόγου, απαιτείται η διεξαγωγή προγραμματικού–καταστατικού συνεδρίου. Η ιδανική περίοδος για την πραγματοποίηση μιας τέτοιας συζήτησης, θα μπορούσε να είναι οι αρχές του καλοκαιριού του 2019. Αμέσως, μετά, τις εκλογικές μάχες στην αυτοδιοίκηση και στις ευρωεκλογές στο πλαίσιο ενός κριτικού απολογισμού των αποτελεσμάτων και παράλληλα σε εύλογο χρόνο πριν από τις εθνικές εκλογές του φθινοπώρου του 2019. Με σκοπό, τον προεκλογικό μας σχεδιασμό και την πολιτική μας ετοιμότητα και θωράκιση, αλλά κυρίαρχα για την συναπόφαση του οράματος που θα θέσουμε στην κρίση του ελληνικού λαού για την Ελλάδα του 2021.
Άρθρο των Αντώνη Ελευθεριάδη – Μέλους Ο.Μ. ΣΥΡΙΖΑ Χαριλάου και Άκη Καλαμαρά – Μέλους Ο.Μ. ΣΥΡΙΖΑ Βορειοανατολικού Βόλου
