Την είδα να πίνει τον καφέ της, μαζί με τις φίλες της. Με κέντρισε το τεράστιο μαντήλι που φορούσε στα μαλλιά, αλλά και το λαμπερό της χαμόγελο. Δεν σταματούσε στιγμή να γελά. Πρόσεξα το πρόσωπο της, δεν είχε ούτε φρύδια. Κατάλαβα. Δεν την λυπήθηκα ούτε στιγμή. Φαινόταν τόσο ευτυχισμένη, όσο καμία άλλη γυναίκα παραδίπλα της που μπορεί μόλις να είχε γυρίσει από το κομμωτήριο. Η αλήθεια είναι ότι το γυμνό κεφάλι δεν είναι εικόνα που έχουμε συνηθίσει, δεν την «παίρνουμε» μεγαλώνοντας από πουθενά.
Η αλλαγή στην εμφάνιση και η προσπάθεια για επαναφορά, όπως κάνουμε π.χ. με τα κιλά μας, στην περίπτωση του καρκινοπαθούς δεν ισχύει, έτσι νομίζω ότι το μυαλό αναζητά απαντήσεις περί επαναπροσδιορισμού του είδους. Τη συγκεκριμένη κοπέλα φαίνεται ότι δεν την απασχολούσε. Υπάρχουν όμως δεκάδες γυναίκες και άντρες καρκινοπαθείς, που η νέα τους εικόνα δεν τους αρέσει καθόλου. Κι όμως, αν διαβάσουν το παρακάτω κείμενο μιας καρκινοπαθούς, χωρίς μαλλιά, ίσως και αλλάξουν γνώμη. Γράφει λοιπόν «Καθώς ετοίμαζα διάφορα μαντήλια και καπέλα να στείλω σε ένα από το μέλη της ομάδας μου στήριξης καρκινοπαθών, μου ήρθε στο μυαλό κάτι που μου είχε πει: «Έχω υποστεί σοβαρότατες απώλειες ζωτικών οργάνων από την αρρώστια, είναι δυνατόν να στεναχωριέμαι που χάνω τα μαλλιά μου;», αναρωτήθηκε.
«Ξέρω ότι θα μεγαλώσουν πάλι κάποια στιγμή». «Κατά τη διάρκεια της χημειοθεραπείας, όταν άρχισα να χάνω μαζικά τα μαλλιά μου, ζήτησα από ένα φίλο να μου ξυρίσει το κεφάλι. Το να σκέφτομαι διάσημους με ξυρισμένο κεφάλι δεν βοήθησε στο ελάχιστο. Γιατί όμως αυτή η προσωρινή απώλεια είναι διαφορετική σε σχέση με τις άλλες απώλειες, τουλάχιστον για κάποιους από τους καρκινοπαθείς; Οι άνθρωποι που δεν τους αρέσουν τα καπέλα και οι περούκες επιδιώκουν να φανερώνουν το «γυμνό» τους κεφάλι δημόσια. Μερικές γυναίκες χρησιμοποιούν τα τατουάζ χένας, σχεδιάζοντας επιμελημένα ή αλλόκοτα σχέδια, ακόμα και πολιτικά συνθήματα στο κρανίο τους, θέλοντας να γνωστοποιήσουν στον περίγυρο την κατάστασή τους.
Η έκθεση ωστόσο μπορεί να ερμηνευτεί και ως προσπάθεια περιφρόνησης, μια έκκληση για συμπάθεια ή ακόμα και ως ένδειξη πως το ξυρισμένο κεφάλι είναι όμορφο. Για τις γυναίκες ειδικά, το χάσιμο των μαλλιών αντιπροσωπεύει και την απώλεια της σεξουαλικότητας. Από τους βιβλικούς χρόνους η πλούσια κώμη συνδεόταν άμεσα με την περηφάνια και τη δόξα της κάθε γυναίκας. Σε πολλές θρησκείες και πολιτισμούς οι γυναίκες υποχρεούνται να έχουν καλυμμένο το κεφάλι τους. Πάντα όμως τα μακριά και πλούσια μαλλιά θεωρούνταν σύμβολο ομορφιάς. Το χάσιμο των μαλλιών επηρεάζει εντέλει τη θηλυκότητα; Σίγουρα συμβαίνει αυτό, όπως και όταν το στέρνο ενός άντρα δεν βγάζει πλέον τρίχες και γυρνάει στην παιδική του ηλικία. Και τι γίνεται με τις τρίχες σε όλα τα σημεία του σώματος;
Το να μην έχει κάποιος τρίχες στα φρύδια φαίνεται σαν δυσμορφία. Χωρίς τρίχες στις μασχάλες, στα χέρια, στα πόδια θα φαίνεται σαν να έχουμε εξαφανιστεί. Χωρίς τρίχες ήρθαμε στον κόσμο και χωρίς τρίχες θα φύγουμε από αυτόν. Να αρχίσουμε να φοβόμαστε πλέον για κάθε αποθανών θυλάκιο; Όχι, αν λάβουμε υπ’ όψιν μας την ιδανική εικόνα με το νεανικό και άτριχο δέρμα πάνω στην οποία έχει δημιουργηθεί μια οικονομική αυτοκρατορία κλινικών αποτρίχωσης. Το συμπέρασμα για μένα είναι πως καλύτερα να είμαι ζωντανή και ας μην έχω την ίδια ελκυστική εικόνα που παρουσίαζα παλαιότερα».
